Spacerując po leśnych ścieżkach, zdarza się nam spotkać tajemniczą i niepozorną postać – sarnę europejską. Te niewielkie ssaki, zaliczane do rodziny jeleniowatych, są charakterystycznymi mieszkańcami lasów posiadając nie tylko urokliwy wygląd, ale i niebanalną biologię.
Sarna europejska to zwierzę o smukłym i delikatnym wyglądzie. Jej futro jest bogate w odcienie od żółtawo-buraczanych do rudych w lecie, natomiast zimą zyskuje kolor szaro-biały. Głowa sarny jest niewielka, o długim, lekko wygiętym ku dołowi nosie oraz dużych, okrągłych oczach. Charakterystycznym atrybutem są jej duże, rozłożyste uszy i długie, szczupłe nogi. Co ciekawe, samice zwane są koźlętami, a samce – kozłami. Kozły charakteryzują się obecnością rogu, który co roku odrasta, osiągając długość do 25 cm.
Sarna europejska jest zwierzakiem o aktywności zmierzchowej i nocnej, zazwyczaj spędza dnie w ukryciu, wypoczywając w gęstych zaroślach. Co istotne, są to zwierzęta terytorialne – oznaczają swoje tereny przez pocieranie rogu o pnie drzew. Sarny są przede wszystkim roślinożercami – żywią się głównie roślinami zielnymi, ale nie gardzą również owocami, liśćmi czy korą drzew.
Interesującym aspektem biologii sarny jest jej rozmnażanie. Samice rodzą jedno lub dwa młode, zwane kozłami, między majem a lipcem. Co ciekawe, młode sarny po urodzeniu przez kilka pierwszych dni praktycznie nie wstają – leżą schowane w trawie, nie ruszają się, a ich futro wydziela specyficzną substancję maskującą zapach, która chroni je przed drapieżnikami.
Sarna europejska jest powszechnie występującym gatunkiem w Europie, znalezionym zarówno na terenach leśnych, jak i na otwartych przestrzeniach. Niestety, pomimo swojej niepozorności, sarny są często narażone na niebezpieczeństwo. Stanowią one łakomy kąsek dla drapieżników, takich jak wilki czy lisy, a także padają ofiarami polowań człowieka. Dodatkowym zagrożeniem dla nich są też pojazdy, które potrafią wjechać bez ostrzeżenia na ich terytorium.
Podsumowując, sarna europejska jest niewielkim, ale wyjątkowo urokliwym i interesującym członkiem rodziny jeleniowatych. Jej obecność w naszych lasach zasługuje na docenienie i ochronę.
